Jonathan en Daniel

Hoe is het nu met Jonathan?

Geplaatst in: Nieuwsbericht 0

Jonathan is de jongste van de groep met zijn 23 jaar. Hij komt uit een milieu waarin hij gestimuleerd werd. Hij is daarom het actiefste van de vier en zoekt ook zelf activiteiten.

Hij spreekt zo’n 500 woorden. Naast de intellectuele beperking heeft hij autisme. Hij is dus beperkt in sociale contacten en vaardigheden. Daardoor heeft hij baat bij structuur en een vaste aanpak. Ook is hij verhoudingsgewijs graag op zich zelf, of in een rustige omgeving zonder te veel mensen om zich heen.

De wisselingen die we afgelopen twee jaar in het team hebben gehad zijn voor hem moeilijk omdat hij orde en regelmaat nodig heeft. Het wennen aan nieuwe begeleiders, elk met hun eigenheid, is niet makkelijk voor hem. Bovendien hebben de nieuwe medewerksters geen ervaring met autisme, wat het wederzijdse  gewennen tot een intens leerproces maakt (waarin ik zo goed mogelijk bemiddel). Hij is ook erg sfeergevoelig en is als een antenne die oppikt wat er in de lucht hangt. Daardoor is het niet vreemd dat hij geregeld stressmomenten heeft. Hij blokkeert dan en kan daar zelf niet meer uitkomen. De kunst is kalm te reageren en net die creativiteit, te hebben om te weten hoe hem te helpen uit zijn blokkade te komen.

Anderzijds kan hij ook genieten van zijn nieuwe leven, om te zeggen dat hij voldoende goed op zijn plek is. Zijn hobby’s zijn youtube filmpjes zoeken op de computer, zijn muziekjes kunnen luisteren op een oud mobieltje, gebiologeerd naar een wapperende vlag (die we ophangen) kunnen kijken. En zijn lievelingsuitjes: een ijsje (chocola!) gaan halen, op bezoek bij een bevriend jong echtpaar met kinderen (2 ochtenden in de week) en naar het huis van juf LuzMilda als ze aan jonge kinderen huiswerkbegeleiding geeft (3x anderhalf uur in de week). Hij heeft zijn plekje in het huis, wordt door de medewerksters gewaardeerd en is m.n. op Daniel betrokken. Mooi om te zien!

Volgen Astrid Delleman:
Laatste berichten van