De fanfaremuziek schalt door de straat. Stemmen klinken: “Viva!” (Leef!) Vuurpijlen worden knallend in de lucht afgeschoten. Het is feest. En dat om 6 uur in de ochtend! Meer stemmen klinken. Ik vang iets op van “…resucitado (opgestaan)… Jesus… Maria…” Ja, het is Pasen vandaag en de gelovigen zijn al vroeg op de been om in processies het beeld van Jezus in contact te brengen met een andere processie die het beeld van Maria Magdalena naar een afgesproken plaats brengt, waar Jezus en Maria elkaar zullen ontmoeten. Want zo staat het ook in het opstandingsverhaal: in de tuin waar Jezus begraven was, vindt na Zijn opstanding de ontmoeting van Maria Magdalena en Jezus plaats.
“paaseieren zijn rond Pasen onvindbaar”
Semana Santa
De veertigdagentijd, is een tijd van processies en bezinning. Niet alleen was de mis van aswoensdag bomvol, de “via crucis” (kruisweg), werd elke week goed bezocht en ook de herdenkingsrituelen de dagen voor Pasen, in de de Semana Santa (heilige week), zorgden voor een grote toeloop van mensen. Die week is de vakantieweek bij uitstek voor de Nicaraguanen. Ofwel om het water op te zoeken (want we zitten nu in de warme periode van rond de 35 graden) ofwel om aan de vele processie en herdenkingsrituelen deel te nemen.
Commercieel is deze periode in Nicaragua niet interessant. Zelfs paaseieren zijn rond Pasen onvindbaar. Toch brengt vooral deze periode veel Rooms-Katholieken op de been in Nicaragua. Wat ook meespeelt is dat de mensen hier zich goed kunnen identificeren met het lijden van Jezus. Het leven is voor velen vrij moeizaam, men leeft met veel onzekerheden en er is nauwelijks een financieel vangnet. Het leven lijkt hier zwaarder, kost meer inspanning en ook pijn. Enkele voorbeelden: je kunt van de ene dag op de andere ontslagen worden; ondersteuning vanuit de staat is minimaal; er zijn nog allerlei ziekten zoals longontsteking waardoor met namen kinderen in het ziekenhuis belanden, of zelfs overlijden. Ook zijn er families die geen water en/of elektriciteit (en dus ook geen ondersteuning van elektrische apparaten) in huis hebben; en sommige huizen zouden in westerse ogen schuurtjes zijn…
Pasen
8 u in de ochtend en de kerk zit vol. De processies zijn net binnen gekomen. De bisschop gaat voor. “Waar komen we vandaag en waar gaan we naar toe?” Zelfs de gebeurtenissen in Brussel worden even tussen neus en lippen door genoemd. Ondanks dat er duisternis is in de wereld, heeft dat niet het laatste woord. Aan het eind van de dienst klinkt een daverend applaus als de bischop afsluit met “Viva Cristo” (Leve Christus) en de gelovigen even luidkeels terug geven “Viva Cristo”!
Licht in duistere tijden
Sinds ik hier woon is tot nu toe twee keer het licht voor een aanzienlijke tijd uitgevallen. Dan is het leven bij kaarslicht. En wonderlijk, hoeveel licht een kaarsje kan geven in de duisternis!
In ons proces van werken aan onze plannen komen we ook moeilijke momenten tegen. Soms zouden we harder willen dan we door de diverse omstandigheden kunnen. Maar we weten dat we goed bezig zijn. En dat de mens wikt, maar er ook een God is,die met ons bezig is! “Viva!”
Astrid Delleman
i.s.m. Stichting Vivir Juntos