Rob en Daniel

A Dutch volunteer in Juigalpa

Geplaatst in: Blog 0

Graag wil ik mij voorstellen. Ik ben Rob Hennekens, 61 jaar en woon in Groningen. Sinds 30 mei ben ik drie weken te gast in de Casa Hogar van de Fundación Ruach in Juigalpa.

Op dit moment ben ik dus halverwege deze periode. De reis vanuit Managua ging via diverse barricaden, zoals in de vorige blog al is gemeld. Na deze enerverende reis en een gewenningsperiode van een paar dagen voel ik me hier helemaal thuis. Mijn Spaans zit op een eenvoudig conversatie niveau. Als vrijwilliger doe ik mee met het huishouden en met het stimulatieprogramma van de bewoners, gebaseerd op de SonRise methode. Op het gebied van pedagogiek heb ik niet zoveel ervaring. Juist hier steek ik er veel van op: een kwestie van veel aanvoelen, luisteren en kijken. De resultaten zijn merkbaar: ik krijg steeds meer contact met de bewoners en de medewerksters en voel me opgenomen in de gemeenschap.

Het huis
Het gemeenschappelijk gedeelte van het huis is ruim opgezet, met een grote veranda en een tuin aan de achterzijde met mangobomen. Zoals veel huizen bestaat het dak hier uit golfplaten. Het is nu mango-tijd, waardoor de mango’s rijp op de grond vallen. Af en toe valt er een mango op het golfplaten dak, wat een harde knal geeft. Nu schrik ik er niet meer van. Maar in het begin dacht ik dat er een geweerschot afging…. De slaapvertrekken zijn bescheiden van afmeting. Hierbij zijn de meeste slaapkamers op de begane grond en 1e verdieping opgedeeld door schotten, zodat er van één slaapkamer twee kamertjes zijn gecreëerd. Ik kon kiezen uit twee slaapplaatsen en koos een slaapplaats in de garage. De eerste nacht had ik het gevoel dat ik onder de brug sliep, door alle geluiden om me heen, maar al snel wende ik er aan.

Regelmaat
De dagindeling is volgens een strak schema. Regelmaat is nodig om de bewoners het gevoel van structuur te geven en hierin goed te kunnen functioneren. Om 7 uur ontbijten, daarna vergaderen met een tekst uit de Bijbel of een ander tekst vooraf ter overdenking; 9 uur kinderliedjes zingen en de stimulatiesessies vanaf 10 uur. Na het (voortreffelijke!) middageten, de hoofdmaaltijd, weer stimulaties van elk een half uur tussen 2 en half 6. Om 6 uur avondgebed met liedjes, voorafgaand aan het avondeten. Ook al staat de structuur vast, alles gebeurt hier met veel aandacht en liefde. En volkomen acceptatie.

Extra activiteiten
Op de eerste dag gingen we Moederdag vieren in de Taller, waar de compañeros met meer capaciteiten in de middag hun dagbesteding hebben. Ik had stroopwafels uit Nederland meegenomen, wat hier als een exotische lekkernij gezien wordt omdat ze hier erg van zoet houden.

Met de zomerbrigade in 1985 ben ik 1x eerder in Nicaragua geweest, in het noorden van het land. Daar heb ik toen een kinderliedje geleerd (De Colores), dat ik hier nu heb ingebracht. Omdat zingen een grote liefhebberij is van mij, heb ik nog meer liedjes gevonden die ik nu in mag brengen in het zanghalfuurtje.

Ik heb een achtergrond in de bouwkunde en architectuur. Afgelopen week hebben we een terrein bekeken waar mogelijk nieuwbouw gepleegd kan worden door de Casa Hogar en mogelijk de taller. Ook al zijn de plannen nog allemaal vaag, ik laat alvast mijn gedachten gaan over de mogelijkheden hiervan en breng het huidige huis in kaart, als referentie, en om te kijken waar de mogelijkheden en knelpunten liggen.

Omdat er momenteel in Nicaragua niet te reizen valt door de politieke situatie ben ik afgelopen weekend met Astrid, Jonathan een etmaal naar recreatiecentrum Finca Los Angeles geweest even buiten Juigalpa. En plek om er heerlijk te zwemmen, te eten en te overnachten. Een leuk uitje om even het patroon te doorbreken en nieuwe energie op te doen voor de resterende periode.

Ondanks de onrustige periode die Nicaragua doormaakt ben ik blij dat ik gekomen ben. De reis was geboekt voor die tijd. En gelukkig kom ik toe aan wat ik werkelijk wilde: een tijdje meeleven in de gemeenschap. Het contact met de bewoners laat mij ook veel van mezelf zien. Dat ervaar ik als erg waardevol en inspirerend. Verschillen en oordelen vallen weg, er is geen dualiteit. Het is geven en ontvangen, ik kan hier zijn wie ik ben.